Ин ҳодисаи ногувор дар аснои як талоши хидматрасонӣ иттифоқ афтод, ҳамаи муддати масъулияти ин инсони бузургвор ва фидокор чӣ дар даврони кутоҳи Президентӣ ва чӣ пеш аз он яксара ба талош бевақфа дар хидмат ба мардум ва ба кишвар ва ба ислом сипарӣ шуд. Раисии азиз хастагӣ намешинохт. Дар ин ҳодисае талх, миллати Эрон, хидматгузори самимӣ ва мухлису бо арзишеро аз даст дод. Барои ӯ салоҳу ризояти мардум аз ризояти Илоҳӣ аст бар ҳама чиз тарҷиҳ дошт, аз ин рӯ озурдагиҳояш аз носипосӣ ва таъни бархе бадхоҳон, монеъи талоши шабона рӯзиаш барои пешрафт ва салоҳи корҳо намешуд. Дар ин ҳодисаи сангин шахсиятҳои барҷастае монанди ҳуҷатт-ул-ислом Ал Ҳошим, имоми маъруф ва мӯътамади ҷумъаи Табрез - ҷаноби Амир Абдуллоҳиён - вазири умури хориҷаи ҷаҳдкунанда ва фаъол, ҷаноби Малик Раҳматӣ – раиси инқилобӣ ва парҳезгории Озарбойҷони Шарқӣ ва гурӯҳи парвозӣ ва ҳамроҳони дигар низ ба раҳмати илоҳӣ пайвастаанд. Мотами панҷрӯзаи оммавӣ эълон намуда, ба мардуми азизи Эрон ҳамдардӣ баён мекунам. Тибқи моддаи 131 Конститутсия, ҷаноби Мухбир дар вазифаи роҳбарии ҳокимияти иҷроия қарор дорад ва ӯ муваззаф аст, ки дар муддати на камтар аз панҷоҳ рӯз бо раҳбарони ниҳодҳои қонунгузор ва додгоҳӣ интихоби раисиҷумҳури навро интихоб намоянд. Дар охир ба модари гиромии ҷаноби Раисӣ ва ҳамсари гиромии ӯ ва дигар бозмондагони Президент ва хонаводаҳои гиромии ҳамроҳонаш, ба хусус падари Маҷид, ҷаноби Ал Ҳошим изҳори тасаллияти самимии худро ва сабру тасаллои эшон ва раҳмати Худо бар мурдагон баён менамоям. Сайидалӣ Хоманаӣ