پیام حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی‌به حجاج بیت‌الله الحرام

صَلای ابراهیمیِ حج و فراخوان جهانیِ او، بار دیگر از دل تاریخ، همه‌ی گیتی را مخاطب ساخت و دلهای مستعدّ و ذاکر را به شور و شوق افکند. ندای دعوت کننده، خطاب به همه‌ی آحاد بشر است: و اَذِّن فی الناس بالحجّ، و کعبه، میزبانِ مبارک و رهنمای همه‌ی انسانها است: انّ اوّلَ بیتٍ وُضع للنّاس للّذی ببکّة مبارکاً و هدیً للعالمین.

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمد لله ربّ العالمین و صلّی الله علی الرّسول الاعظم محمّد المصطفی و آله الطّیّبین و صحبه المنتجبین.

صلای ابراهیمیِ حج و فراخوان جهانیِ آن، بار دیگر از دل تاریخ، همه‌ی گیتی را مخاطب ساخت و دلهای مستعد و ذاکر را به شور و شوق افکند. ندای دعوت‌کننده، خطاب به همه‌ی آحاد بشر است: و اَذِّن فِی النّاسِ بِالحَجّ، و کعبه، میزبانِ مبارک و رهنمای همه‌ی انسانها است: اِنَّ اَوَّلَ بَیتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدیً لِلعالَمین.

کعبه به عنوان نقطه‌ی مرکزی و محور اصلی توجّهات آحاد مسلمانان، و آئین حج همچون نمونه‌ی کوچک از گستره‌ی متنوّع دنیای اسلام، میتواند در خدمت تعالیِ جامعه‌ی بشری و سلامت و امنیّت همه‌ی انسانها باشد. حج میتواند به کلّ بشریت، اعتلای معنوی و ارتقاء روحی و اخلاقی برساند؛ و این، نیاز حیاتی بشرِ امروز است. حج میتواند همه‌ی برنامه‌های استکبار و صهیونیسم برای سقوط اخلاقی بشر امروز و فردا را باطل و بی‌اثر کند.

شرط لازم برای این اثرگذاری جهانی، آن است که مسلمانان در گام نخست، خطاب زندگی‌بخشِ حج را خود بدرستی بشنوند و همه‌ی همّت خود را برای عملی کردن آن به کار گیرند. دو پایه‌ی اصلی این خطاب، «وحدت» و «معنویّت» است. وحدت و معنویّت، ضامن ارتقاء مادّی و معنوی جهان اسلام و نورافشانیِ آن به همه‌ی گیتی است.

وحدت به معنیِ ارتباط فکری و عملی است؛ به معنی نزدیک شدن دلها و اندیشه‌ها و جهتگیری‌ها است؛  به معنی هم‌افزایی علمی و تجربی است؛ به معنی پیوند اقتصادی کشورهای اسلامی است؛ به معنی اعتماد و همکاری دولتهای مسلمان است؛ به معنی همیاری در برابر دشمنان مسلّم و مشترک است.

وحدت بدین معنی است که نقشه‌ی طرّاحی‌شده‌ی دشمن نتواند فرقه‌های اسلامی، یا ملّتها و نژادها و زبانها و فرهنگهای متنوّع جهان اسلام را در برابر یکدیگر قرار دهد. وحدت بدین معنی است که ملّتهای مسلمان یکدیگر را، نه از راه معرّفیِ فتنه‌انگیز دشمن، بلکه از راه ارتباط و گفتگو و رفت و آمد بشناسند؛ از امکانات و ظرفیّتهای یکدیگر آگاه شوند و برای بهره‌برداری از آن برنامه‌ریزی کنند. وحدت بدین معنی است که دانشمندان و دانشگاه‌های جهان اسلام دست در دست یکدیگر نهند؛ علمای مذاهب اسلامی‌با حُسن ظن و مدارا و انصاف به یکدیگر بنگرند و سخنان یکدیگر را بشنوند؛ نخبگان در هر کشور و هر مذهب، آحاد مردم را با مشترکات یکدیگر آشنا و آنان را به همزیستی و برادری تشویق کنند.

وحدت همچنین بدین معنی است که پیشروان سیاسی و فرهنگی در کشورهای اسلامی، به گونه‌ای هماهنگ، خود را آماده‌ی شرایط نظم جهانیِ پیش رو کنند؛ جایگاه شایسته‌ی امّت اسلامی را در تجربه‌ی جدید جهان که سرشار از فرصتها و تهدیدها است، به دست خود و به اراده‌ی خود تعیین کنند؛ نگذارند تجربه‌ی تلخِ «مهندسی سیاسی و سرزمینیِ غرب آسیا به دست دولتهای غربی پس از جنگ جهانی اوّل» تکرار شود.

معنویّت به معنی ارتقاء اخلاق دینی است. افسونِ اخلاق منهای دین که مدّتها از سوی منابع فکری غربی ترویج میشد، سرانجامش همین سقوط بی‌مهار اخلاقی در غرب است که همه در دنیا شاهد آنند. معنویّت و اخلاق را از مناسک حج، از ساده‌زیستی در احرام، از نفی امتیازات موهوم، از «وَ اَطعِمُوا البائِسَ الفَقیر» از «لا رَفَث وَ لا فُسوقَ وَ لا جِدال»، از گردش همه‌ی امّت بر گِرد محور توحید، از رمی‌شیطان و برائت از مشرکان باید آموخت.